ปกติเวลาผมเจอทางตัน หรือรู้สึกว่าหัวมันอื้อๆ ไม่โปร่ง คิดอะไรไม่ค่อยได้เลย ผมมักจะหาหนังที่น่าสนใจในตอนนั้นดู ผมเป็นคนหนึ่งที่ทุกครั้งที่ก้าวออกจากโรงหนังมักจะมีความรู้สึกหรือข้อคิดอะไรบางอย่างติดออกมาเสมอ(แม้แต่หนังเรื่องไหนที่ผมรู้สึกว่าห่วยในแง่Productionหรือบทก็ทำให้ผมสามารถคิดอะไรได้บ้าง)
วันนี้ผมไปดู Titanic ในระบบสามมิติมา และเนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมยุ่งมากกับกองงานที่ได้รับมอบหมาย(และใกล้deadlineเข้าไปทุกที) ผมจึงไม่ค่อยได้มีเวลาหาข้อมูลเกี่ยวกับหนังสักเท่าไหร่ เมื่อเพื่อนชวนตีตั๋วเข้าโรงไปดู ผมก็เข้าใจว่าTitanicถูกนำมาRemakeแล้วหรือเร็วจริงแฮะ!?แต่ก็ตัดสินใจไปดู
ตอนเดินทางไปผมคิดในใจว่าจะได้เห็นอะไรแปลกใหม่บ้างนะในการremakeครั้งนี้ แต่ก็กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีเท่าเวอร์ชั่นเก่าที่ทำไว้ได้น่าประทับใจมาก แต่พอเข้าโรงไป แค่ฉากแรกที่เห็นผมก็รู้ได้เลยทันทีว่านี่มันเวอร์ชั่นเก่าที่เราปลาบปลื้ม ผมเริ่มทิ้งความคิดเรื่องต่างๆออกไปจากสมอง ทิ้งสิ่งที่จะมาสายตามองดูภาพหนังเรื่องเก่าในแบบที่สวยขึ้นกับความเป็นสามมิติ ผมไม่รู้ตัวเลยว่าผมได้ก้าวขึ้นเรือไททานิคลำนี้ไปด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่หัวใจผมพองโตขึ้นตลอดเวลาที่เห็นความรักของหนุ่มสาวทั้งสอง ผมยิ้มไปยิ้มกับฉากในตำนานสุดตราตรึงที่หัวเรือ และอินมากอีกครั้งกับพลังอันยิ่งใยของความศรัทธาในบางสิ่งของมนุษย์
สิ่งที่ผมได้จากการดูไททานิกวันนี้มันต่างไปจากครั้งก่อนๆจริงๆ ตอนนั้นตอนที่ผมยังเด็กและไม่ได้รู้สึกร่วมเท่าตอนนี้ วันนี้ผมได้รู้ว่าความศรัทธาที่มั่นคงและซื่อสัตย์ของมนุษย์มันช่างทรงพลังจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น